माओत्से तुंग ज्यांना माओ झेडोंग म्हणूनही ओळखलं जातं, ते एकेकाळी जगातील सर्वात प्रभावशाली नेत्यांपैकी एक होते. चिनी कम्युनिस्ट पक्षाचे नेते माओ झेडोंग यांनी 76 वर्षांपूर्वी 1 ऑक्टोबर 1949 रोजी चीनच्या पीपल्स रिपब्लिकची स्थापना जाहीर केली. 26 डिसेंबर 1893 रोजी हुनान प्रांतातील शाओशान इथं जन्मलेले माओ झेडोंग हे जगातील सर्वात प्रभावशाली व्यक्तींपैकी एक मानले जायचे. प्रतिष्ठित टाईम मासिकाने विसाव्या शतकातील 100 सर्वात प्रभावशाली व्यक्तींच्या यादीत ते होते. चीनमध्ये माओ यांना एक महान प्रशासक आणि दूरदर्शी नेता म्हणून पाहिलं जायचं.
advertisement
अरे हा माणूस आहे की कोण? दिवसभर मिरची खातो ती खातो, पण अंघोळही मिरचीनेच, प्रायव्हेट पार्टही धुतो
माओच्या अजब सवयी त्यांचे वैयक्तिक डॉक्टर ली झिसुई यांनी त्यांच्या 'द प्रायव्हेट लाइफ ऑफ चेअरमन माओ' या पुस्तकात उघड केल्या आहेत. हे पुस्तक चीनच्या या सर्वोच्च नेत्याच्या वैयक्तिक आयुष्यातील अनेक धक्कादायक पैलूंवर प्रकाश टाकते.
माओ दात घासायचा नाही
डॉ. ली झी शुई यांच्या पुस्तकानुसार, माओ झेडोंग यांची जीवनशैली अत्यंत अपारंपरिक होती. सकाळी उठल्यावर माओ दात घासण्याऐवजी चहाच्या पाण्याने स्वच्छ करत असत. ही त्यांची दैनंदिन दिनचर्या होती. या सवयीमुळे, एके काळी त्यांचे दात जणू कोणीतरी हिरवे रंगवलेले दिसत होते. त्यांच्या हिरड्या कुजू लागल्या आणि पू तयार होऊ लागला. तरी माओने डॉक्टरांच्या सल्ल्याचं पालन करण्यास नकार दिला. त्यांनी असा युक्तिवाद केला की सिंह कधीही तोंड धुत नाही, म्हणूनच त्याचे दात इतके तीक्ष्ण असतात.
अंघोळ करणंदेखील टाळत असे.
असं म्हटलं जातं की माओला अंघोळीचा तीव्र तिटकारा होता आणि तो क्वचितच आंघोळ करत असे. पण हे विरोधाभासी आहे, कारण पोहणं हा माओचा एक प्रमुख छंद होता आणि तो चांगलं पोहूही शकत होता. 1966 मध्ये जेव्हा माओ 70 वर्षांचा झाला, तेव्हा त्यांनी त्यांचे तारुण्य आणि चपळता दाखवण्यासाठी 'क्रॉस-यांगत्झे जलतरण स्पर्धा' आयोजित केली. यांगत्झे नदीवर झालेल्या या स्पर्धेत देशभरातील 5000 जलतरणपटूंनी भाग घेतला.
सापांनी भरलेल्या विहिरीतील ते 54 तास! महिलेने असा वाचवला स्वतःचा जीव, सगळे शॉक
स्पर्धा सुरू झाली आणि माओला आश्चर्यकारकपणे विजेता घोषित करण्यात आलं. असा दावा करण्यात आला की 70 वर्षीय नेत्याने 15 किलोमीटरचं अंतर फक्त 65 मिनिटांत पूर्ण केलं. याचा अर्थ असा की तो सुमारे 3.8 मीटर प्रति सेकंद वेगाने पोहत होता, जो वेग जगातील महान जलतरणपटूंनाही साध्य करता आला नाही. या घटनेनंतर, माओ नदी ओलांडत असल्याचा कोणताही व्हिडिओ पुरावा समोर आला नाही. तथापि, चिनी वृत्तपत्रांनी असा दावा करणं सुरूच ठेवलं की नेत्याकडे अतिमानवी शक्ती आहेत, ज्यामुळे तो 70 वर्षांच्या वयातही लहान असलेल्यांपेक्षा पुढे राहू शकला.
तो शौचालयाचा वापरही करत नव्हता.
असं मानलं जातं की शेतात आणि जंगलात वाढल्यामुळे माओला आधुनिक शौचालयांचा वापर आवडत नव्हता. ते अनेकदा जंगलात किंवा मोकळ्या जागेत जाऊन शौचास जाणं पसंत करायचे आणि या काळात त्यांचे अंगरक्षक त्यांच्यासोबत असायचे.
झोपण्याची आणि काम करण्याची पद्धतही वेगळी
असं मानलं जातं की त्याचा दिवस रात्री सुरू व्हायचा. जेव्हा जग झोपलेलं असतं तेव्हा तो काम करायचा आणि जेव्हा इतर जागे होतात आणि त्यांचं काम सुरू करायचे तेव्हा तो झोपी जायचा. माओची आणखी एक सुप्रसिद्ध सवय म्हणजे त्याच्या पलंगाशी त्याची खोल ओढ. तो इतर कोणत्याही पलंगावर झोपू शकत नव्हता. म्हणूनच तो परदेशात प्रवास करतानाही त्याचा पलंग नेहमीच सोबत घेऊन जात असे.
तो त्याच्या वैयक्तिक आयुष्यात एक रंगीबेरंगी व्यक्ती होता
इतर विचित्र सवयींव्यतिरिक्त, माओला त्याच्या रंगीबेरंगी व्यक्तिमत्त्वासाठी देखील लक्षात ठेवलं जातं. उत्तर कोरियाच्या राज्यकर्त्यांच्या हरमप्रमाणे, तो जिथंही जायचा तिथं माओ त्याच्यासोबत 'कल्चरल वर्क ट्रूप' नावाच्या तरुण मुलींचा एक नृत्य गट घेऊन जायचा. या पथकाचं मुख्य काम माओच्या मनोरंजनासाठी नृत्य करणं होतं. नृत्य संपल्यानंतर माओ अनेकदा गटातून एका तरुणीला निवडून तिच्या खाजगी खोलीत घेऊन जायचे. जसजसा तो मोठा होत गेला तसतसा महिलांसोबत राहण्याची त्याची इच्छा वाढत गेली.
माओकडून अनेक तरुणींना लैंगिक आजार
एका चीनी म्हणीनुसार, माओला असं वाटायचं की असे केल्याने त्याचं पुरुषत्व परत मिळेल. माओच्या वैयक्तिक डॉक्टरांनी त्यांना धोक्यांबद्दल इशारा दिला होता, पण त्याने ही पद्धत सुरूच ठेवली. असंही वृत्त आहे की ज्या अनेक तरुणींनी माओशी लैंगिक संबंध ठेवले होते त्यांना त्याच्याकडून झालेल्या लैंगिक आजारांनी ग्रासलं होतं. धक्कादायक म्हणजे, या महिलांसाठी हे सन्मानाचे चिन्ह मानलं जात असे आणि कोणीही कधीही उघडपणे विरोध केला नाही. या निषेधाच्या अभावाचे एक स्पष्ट आणि खरं कारण असे असू शकते की माओ त्यावेळी चीनमधील सर्वात शक्तिशाली पुरुष होते. त्यांच्याविरुद्ध बोलणं किंवा त्यांच्याविरुद्ध बंड करणं हे स्वतःचं जीवन धोक्यात घालण्यासारखं होतं.