सायकलवर विकले पापड, शेवया; पती-पत्नीच्या मेहनतीला फळ, वर्षाला 30 लाखांची उलाढाल

2007 पासून शोभाताईंनी सांगली शहरातील दुकानदारांना पापड, शेवया विक्रीस सुरुवात केली. आलेली कोणतीही संधी न सोडता पीठ घेऊन मजुरीवर पापड, शेवया करून देण्यास सुरुवात केली. या वेळी प्रति किलो 13 रुपये मजुरी मिळत होती. त्यातून आठवड्याला 1300 रुपये हाती मिळू लागले. यातूनच गुरुप्रसाद गृहउद्योगाचा प्रारंभ झाला. उद्योग व्यवसाय वाढीबाबत उद्योजिका शोभाताईंनी सांगितले की, "मला प्रक्रिया व्यवसायात कोणताही अनुभव नव्हता. टप्प्याटप्प्याने मला प्रक्रिया पदार्थाची मागणी लक्षात आली. हळूहळू पदार्थाची निर्मिती सुरू झाली. पण विक्री कशी करायची असा प्रश्न होताच. त्यामुळे पती पांडुरंग यांनी सांगली शहरात पदार्थांच्या विक्रीचा निर्णय घेतला. पापड, शेवया, लाडू, लोणचे यांसह अन्य पदार्थ पिशवीत भरून सायकलवरून विक्री सुरू केली. दुकाने, आठवडा बाजार अशा ठिकाणी विक्रीसाठी सुरू झाली.

पुढे ग्राहकांकडून मागणी वाढू लागल्याने शोभाताईंनी गावातील गरजू महिलांना प्रक्रिया उद्योगात सहभागी करून घेतले. आज या उद्योगात गावशिवारातील सुमारे 125 महिलांना रोजगार उपलब्ध झाला आहे. या महिलांना प्रति तासाला 30 रुपये असे मानधन दिले जाते. 5 महिलांचा गट तयार करून शोभाताई त्यांना कच्चा माल देतात. त्यांच्याकडून विविध खाद्य पदार्थ मजुरीवर तयार करून घेतले जातात. तसेच महिला अंगावर कामे घेऊन माल तयार करतात. विविध कौटुंबिक, धार्मिक समारंभात लाडू, गुलाबजाम, चपाती, पुरणपोळीची मागणी असते. पदार्थांच्या दर्जाबाबत कोणतीही तडजोड केली जात नाही.