20 वर्षांपूर्वी कहानीला सुरुवात
24 सप्टेंबर 2005 रोजी 35 वर्षीय मिशेल वानेक (Michelle Vanek) आपल्या मित्रमैत्रिणींसोबत कोलोराडोमधील क्रॉस माऊंटन (Colorado’s Cross Mountain) या डोंगरावर ट्रेकसाठी गेली होती. सुरुवातीला सगळं सुरळीत होतं, पण चढाईदरम्यान मिशेलला अचानक उंचीचं आजारपणं (altitude sickness) जाणवू लागलं. थकवा आणि श्वास घेण्यास त्रास जाणवल्याने त्या एका ठिकाणी थांबल्या आणि मित्र मात्र पुढं चढाईसाठी निघून गेले.
advertisement
पण जेव्हा मित्र पुन्हा खाली उतरले, तेव्हा मिशेल तिथे नव्हत्या. तिला तासन्‌तास शोधलं पण ती काही दिसली नाही, त्यानंतर तिचे मित्र पुन्हा उतरुन खाली निघून आले. पण मिशेल घरी पोहचली नव्हती दिवस गेले, आणि नंतर वर्षानुवर्षं... पण मिशेलचा कुठलाही ठावठिकाणा सापडला नाही.
मिशेलच्या पती बेन (Ben) आणि कुटुंबियांसाठी हे दुःख शब्दात मांडणंही कठीण आहे. त्यांनी तिचा शोध घेण्यासाठी अनेक प्रयत्न केले. स्थानिक पोलिस, रेस्क्यू टीम, स्वयंसेवक सगळ्यांनी अथक मेहनत घेतली, पण प्रत्येकवेळी निराशाच हाती लागली. काळ सरत गेला, पण मिशेलचं नाव कायम "मिसिंग पर्सन" लिस्टमध्येच राहिलं.
स्वप्नातून मिळाला धागा
मात्र, 2023 मध्ये ही कहाणी अचानक वळण घेते. मिशेलचा शोध घेणाऱ्या एका व्यक्तीला एके रात्री विलक्षण स्वप्न पडलं. त्या स्वप्नात त्याला असं जाणवलं की, महिलांची एक स्वतंत्र शोध पथक (search team) तयार झालं, तर मिशेलचा काहीतरी माग सापडेल. स्वप्नं खरी होतात की नाही, हा वेगळा प्रश्न. पण या व्यक्तीने ते स्वप्न मनावर घेतलं. त्याने खरोखरच एका महिला शोध पथकाची उभारणी केली. ही टीम पुन्हा एकदा क्रॉस माऊंटनवर गेली, जिथं मिशेल हरवली होती.
आणि मग, जवळपास २० वर्षांनंतर, त्या डोंगराच्या खाईत त्यांना एक कंकाल, कपडे, एक बॅकपॅक आणि एक नेकलेस सापडला. हे सर्व अवशेष पाहून टीम हादरली. तपासासाठी सगळं पोलिसांच्या ताब्यात दिलं गेलं. ओळख पटवण्यासाठी मिशेलचा पती बेन यांना बोलावण्यात आलं. त्यांनी क्षणातच त्या नेकलेसकडे पाहून सांगितलं की "हे मिशेलचंच आहे."
सिनेमासारखी कहाणी
19 वर्षं एखादी व्यक्ती बेपत्ता असणं आणि मग एका स्वप्नाच्या आधारे तिचा शोध लागणं, ही कहाणी खरी की काल्पनिक यावर विश्वास ठेवणं अवघड आहे. पण ही घटना खरी आहे. मिशेलच्या कुटुंबाला जरी हवी तशी सुखांतिका (happy ending) मिळाली नाही, तरी निदान इतकं समाधान नक्की मिळालं की तिला काय झालं आणि ती या जगात आहे की नाही हे कळलं.
ही घटना आपल्याला दोन गोष्टी शिकवते. एक म्हणजे निसर्ग किती अनिश्चित आहे आणि त्याच्यासमोर माणूस किती असहाय्य आहे आणि दुसरं म्हणजे आशा कधीही संपवू नये. कदाचित स्वप्नं हे केवळ कल्पना नसतात, काहीवेळा ती वास्तवात बदलून अनपेक्षित उत्तरंही देऊ शकतात.