ही दोस्ती तुटायची नाय.., 23 नंबरची खोली अन् मॅडी - नांगरे पाटील यांच्या मैत्रीचे भन्नाट किस्से

प्रा. संजय मौर्य हे आयपीएस विश्वास नांगरे पाटील आणि आर. माधवन दोघांचेही जवळचे मित्र आहेत. ते स्वतः 1992 साली कोकणातून कोल्हापुरात शिक्षणासाठी आले होते. सध्या ते त्या कॉलेजमध्ये गणित विभागप्रमुख पदावर आहेत. कोल्हापुरातल्या राजाराम कॉलेजच्या हॉस्टेलवरच त्यांची भेट आर. माधवन आणि विश्वास नांगरे पाटील यांच्याशी झाली होती.

प्रा. मौर्य सांगतात की, आर माधवन सोबतची पहीली भेट मी कधीच विसरू शकत नाही. कॉलेजमध्ये ॲडमिशन घेतले तेव्हा आर माधवन आणि विश्र्वास नांगरे पाटील यांच्या नावाचे एक वेगळे वलय निर्माण झाले होते. तेव्हा मी हॉस्टेलमध्ये गेलो होतो. 23 नंबरची आर माधवनची खोली होती. आत जाताच आर माधवनने मला एक चॉकलेटचा डबा दिला होता. मी तो डबा उघडताच एकदम स्प्रिंग लावलेला खोटा साप अंगावर आला. मी त्याला त्याबद्दल विचारले तर माधवनने सांगितले होते की, "मी चित्रपट क्षेत्रात जाणार आहे. लोकांचे वगवेगळे भाव टिपून घेत आहे." खरंतर त्या स्प्रिंगवाल्या खेळण्यात एक कॅमेरा बसवला होता. ज्यातून त्याने माझा मी भ्यालो तेव्हाचा फोटो काढला होता.

खरंतर प्रा. मौर्य हे विश्वास नांगरे पाटील आणि आर. माधवन यांचे ज्युनियर होते मात्र तरीही हळूहळू त्यांची मैत्री दृढ होत गेली. ते अभ्यासात देखील एकमेकांना मदत करायचे. याबाबतचा किस्सा देखील मौर्य यांनी सांगितला आहे. आर माधवनला सांख्यिकी विषय अर्थात स्टॅटॅस्टिक थोडा अवघड वाटायचा. दुसऱ्या वर्षात तो या विषयात नापासही झाला होता. माझे गणित चांगले असल्यामुळे त्याने मला पुन्हा परिक्षा देताना त्या विषयात मदत मागितली होती. मग परीक्षेआधी आठवडाभर आम्ही रात्री 3 वाजेपर्यंत अभ्यास केला होता. त्यावेळी 20-20 मार्कांचे पाच प्रश्न असे शंभर मार्कांची परीक्षा असायची. तर आम्ही ज्या चार प्रश्नांचा अभ्यास केला होता तेच परीक्षेमध्ये आल्यामुळे त्यातील तीन प्रश्न आर. माधवनने फार चांगल्या पद्धतीने सोडवले होते. त्याला आपण आता पास होणारच याचा इतका विश्वास वाटू लागला, परीक्षा देऊन बाहेर येताच त्याने मला सांगितले होते की, 'यार संजय, मैं तो पास हो गया..'

कॉलेजमध्ये असताना आम्ही सगळे कॉलेज जवळचा वडापाव खायला जायचो. यामध्ये आर. माधवन, विश्वास नांगरे पाटील असे सगळे असायचे. त्यावेळी माधवनने आम्हाला सगळ्यांना एक वेगळीच डिश खायला शिकवली होती. त्याला शिरा पाव खायला खूप आवडायचे. त्यामुळे इतरही काही मित्रांना त्याची आवडती ही वेगळी डिश खायची सवय लागली होती, असेही मौर्य यांनी सांगितले.

पुढे कॉलेजनंतर विश्वास नांगरे पाटील हे मुंबईला अभ्यासासाठी गेले होते. यूपीएससी मधील त्यांच्या दोन संधी हुकल्यानंतर ते खरंतर बरेच निराश झाले होते. तेव्हा नांगरे पाटील हे एकदा शिवाजी विद्यापीठात आले होते. मी विद्यापीठातच एम.एस.सी. करत होतो. निरशेत त्यांनी मला बोलून दाखवले होते की,"माझी आता ही शेवटची संधी आहे, मला यश नाही आले तर मी राजकारणात जाण्याचा विचार पक्का केलाय." यावर मी त्याला धीर देऊन त्याचा आत्मविश्वास वाढवला होता. पुढे खरंच विश्वास नांगरे पाटील यांना यश प्राप्त झाल्याने ते पेढे घेऊनच कॉलेजमध्ये आले होते. कॉलेजमध्ये त्यांचा सत्कारही त्यावेळी करण्यात आला होता. त्यावेळी मी या राजाराम कॉलेजमध्ये प्राध्यापक म्हणून रुजू झालो होतो, असे मौर्य यांनी सांगितले आहे.

कॉलेजच्या कॅम्पसमध्ये एकत्र फिरणे, कॅन्टीनवर गप्पाटप्पा, चित्रपटगृहात एकत्र चित्रपट पाहायला जाणे, अशा अनेक गोष्टी आम्ही एकत्र केल्या आहेत. एकदा कॅन्टीनवर चहा पिण्याऐवजी त्याचे पैसे साठवून आम्ही सगळेजण चालत कोल्हापुरातील का चित्रपटगृहात चित्रपट पाहायला गेलो होतो. जेव्हा आर माधवनचा मुख्य भूमिका असणारा पहिला चित्रपट 'रेहना है तेरे दिल में' प्रदर्शित झाला होता, तेव्हा आम्ही बाकीचे मित्र मिळून त्याच चित्रपटगृहात तो चित्रपट पहिल्यांदा पाहिला होता, असेही मौर्य म्हणालेत.