एक लोकप्रिय नेता; पण त्याने आयुष्यात कधीच दात घासले नाही, टॉयलेटमध्ये गेला नाही, अंघोळीचाही कंटाळा

डॉ. ली झी शुई यांच्या पुस्तकानुसार, माओ झेडोंग यांची जीवनशैली अत्यंत अपारंपरिक होती.  सकाळी उठल्यावर माओ दात घासण्याऐवजी चहाच्या पाण्याने स्वच्छ करत असत. ही त्यांची दैनंदिन दिनचर्या होती. या सवयीमुळे, एके काळी त्यांचे दात जणू कोणीतरी हिरवे रंगवलेले दिसत होते. त्यांच्या हिरड्या कुजू लागल्या आणि पू तयार होऊ लागला. तरी माओने  डॉक्टरांच्या सल्ल्याचं पालन करण्यास नकार दिला. त्यांनी असा युक्तिवाद केला की सिंह कधीही तोंड धुत नाही, म्हणूनच त्याचे दात इतके तीक्ष्ण असतात.

असं म्हटलं जातं की माओला अंघोळीचा तीव्र तिटकारा होता आणि तो क्वचितच आंघोळ करत असे. पण हे विरोधाभासी आहे, कारण पोहणं हा माओचा एक प्रमुख छंद होता आणि तो चांगलं पोहूही शकत होता. 1966 मध्ये जेव्हा माओ 70 वर्षांचा झाला, तेव्हा त्यांनी त्यांचे तारुण्य आणि चपळता दाखवण्यासाठी 'क्रॉस-यांगत्झे जलतरण स्पर्धा' आयोजित केली. यांगत्झे नदीवर झालेल्या या स्पर्धेत देशभरातील 5000 जलतरणपटूंनी भाग घेतला.

असं मानलं जातं की शेतात आणि जंगलात वाढल्यामुळे माओला आधुनिक शौचालयांचा वापर आवडत नव्हता. ते अनेकदा जंगलात किंवा मोकळ्या जागेत जाऊन शौचास जाणं पसंत करायचे आणि या काळात त्यांचे अंगरक्षक त्यांच्यासोबत असायचे.

असं मानलं जातं की त्याचा दिवस रात्री सुरू व्हायचा. जेव्हा जग झोपलेलं असतं तेव्हा तो काम करायचा आणि जेव्हा इतर जागे होतात आणि त्यांचं काम सुरू करायचे तेव्हा तो झोपी जायचा. माओची आणखी एक सुप्रसिद्ध सवय म्हणजे त्याच्या पलंगाशी त्याची खोल ओढ. तो इतर कोणत्याही पलंगावर झोपू शकत नव्हता. म्हणूनच तो परदेशात प्रवास करतानाही त्याचा पलंग नेहमीच सोबत घेऊन जात असे.

इतर विचित्र सवयींव्यतिरिक्त, माओला त्याच्या रंगीबेरंगी व्यक्तिमत्त्वासाठी देखील लक्षात ठेवलं जातं. उत्तर कोरियाच्या राज्यकर्त्यांच्या हरमप्रमाणे, तो जिथंही जायचा तिथं माओ त्याच्यासोबत 'कल्चरल वर्क ट्रूप' नावाच्या तरुण मुलींचा एक नृत्य गट घेऊन जायचा. या पथकाचं मुख्य काम माओच्या मनोरंजनासाठी नृत्य करणं होतं. नृत्य संपल्यानंतर माओ अनेकदा गटातून एका तरुणीला निवडून तिच्या खाजगी खोलीत घेऊन जायचे. जसजसा तो मोठा होत गेला तसतसा महिलांसोबत राहण्याची त्याची इच्छा वाढत गेली.

एका चीनी म्हणीनुसार, माओला असं वाटायचं की असे केल्याने त्याचं पुरुषत्व परत मिळेल. माओच्या वैयक्तिक डॉक्टरांनी त्यांना धोक्यांबद्दल इशारा दिला होता, पण त्याने ही पद्धत सुरूच ठेवली. असंही वृत्त आहे की ज्या अनेक तरुणींनी माओशी लैंगिक संबंध ठेवले होते त्यांना त्याच्याकडून झालेल्या लैंगिक आजारांनी ग्रासलं होतं. धक्कादायक म्हणजे, या महिलांसाठी हे सन्मानाचे चिन्ह मानलं जात असे आणि कोणीही कधीही उघडपणे विरोध केला नाही. या निषेधाच्या अभावाचे एक स्पष्ट आणि खरं कारण असे असू शकते की माओ त्यावेळी चीनमधील सर्वात शक्तिशाली पुरुष होते. त्यांच्याविरुद्ध बोलणं किंवा त्यांच्याविरुद्ध बंड करणं हे स्वतःचं जीवन धोक्यात घालण्यासारखं होतं.