डॉग टॅक्सच्या माध्यमातून झाली 3866 कोटी रुपयांची कमाई; 'या' देशात टॅक्स न भरल्यास होतो गुन्हा दाखल

जर्मनीमध्ये श्वान पाळण्यासाठी नागरिकाला एकतर ब्रीडरकडे जावं लागतं किंवा ॲनिमल शेल्टरमधून श्वान दत्तक घ्यावा लागतो. अनेक लोक परदेशात श्वान दत्तक घेऊन जर्मनीत आणतात. यासाठी बरंच डॉक्युमेंटेशन करावं लागतं. श्वानमालक ज्या भागात राहतो तेथील नगरपालिका वार्षिक कर वसूल करते. पाळीव मांजर या कराच्या कक्षेत येत नाही. संपूर्ण देशात कराची रक्कम सारखी नाही. प्रत्येक नगरपालिकेचा कर वेगळा आहे. घरातील श्वानांची संख्या किंवा प्रजातीनुसार कराची रक्कम बदलू शकते.

जर्मन पेट सर्व्हिस वेबसाइट्सवरील माहितीनुसार, जर तुम्ही श्वान घरी आणला तर त्याची नोंदणी करावी लागते. श्वानाने पिलांना जन्म दिला तर तीन महिन्यांत त्याची नोंदणी करावी लागते. श्वानाचं पिलू घरी आणलं पुढील तीन महिन्यांत त्याची नोंदणी करावी लागते. घरी आणलेला श्वान प्रौढ असेल तर तीन ते चार आठवड्यांच्या दरम्यान त्याची नोंदणी करावी लागते. सहसा घराजवळचं नगरपालिका कार्यालय किंवा टाऊन हॉलमध्ये जाऊन ही नोंदणी करता येते. काही शहरे आणि नगरपालिकांमध्ये ऑनलाइन नोंदणीची सुविधाही उपलब्ध आहे.

जर तुमच्याकडे श्वान असेल आणि त्याची नोंदणी झालेली नसेल किंवा टॅक्स भरला नसेल तर तुम्हाला गुन्हेगार ठरवलं जाऊ शकतं. श्वानाची टॅक्स ऑफिसमध्ये नोंदणी केल्यानंतर 'डॉग टॅग' मिळतो. जेव्हा श्वान घराबाहेर जातो तेव्हा त्याच्या शरीरावर हा टॅग लावणे बंधनकारक आहे.

जर एखादी व्यक्ती नवीन ठिकाणी स्थलांतरित होत असेल तर नोंदणीकृत श्वानाची माहिती संबंधित विभागाला द्यावी लागते. श्वान बेपत्ता झाला किंवा मेला तरी त्याची माहिती विभागाला देणं गरजेचं आहे. करातून मिळालेले पैसे पाळीव प्राण्यांशी संबंधित सेवांवर खर्च करणे, बंधनकारक नाही. नगरपालिका विविध सामुदायिक सेवांसाठी देखील हे पैसे खर्च करू शकते.

फिरणे हा सर्व श्वानांच्या दिनचर्येचा महत्त्वाचा भाग आहे. सकाळ-संध्याकाळ घराबाहेर पडल्याशिवाय श्वान शांत बसत नाहीत. ते मलविसर्जनही घराबाहेर पडल्यानंतरच करतात. जवळपास सर्वच श्वान सार्वजनिक ठिकाण मलविसर्जन करतात. जर्मनीतील श्वान मालक ही विष्ठा पिशव्यांमध्ये भरून विशिष्ट कचराकुंड्यांमध्ये टाकतात. तसा तिथे नियम करण्यात आलेला आहे.

यासंबंधित पालिका जी स्वच्छता करते, त्याची भरपाई कराच्या माध्यमातून होते. जर्मनीमधील सर्व श्वान मालकाच्या घरतात राहतात. जे श्वान भटके आहेत त्यांच्यासाठी शेल्टर होम तयार करण्यात आलेले आहेत. तिथे रस्त्यावर श्वान फिरताना दिसत नाहीत. एखादा श्वान सार्वजनिक ठिकाणी फिरताना दिसल्यास त्याला शेल्टर होममध्ये पोहचवलं जातं. करामुळे श्वानांच्या संख्येवर नियंत्रण ठेवण्याच्या कामात प्रशासनाला मदत होते.

भारतातही काही महापालिकांनी डॉग टॅक्स सुरू केला आहे. गेल्या वर्षी मध्य प्रदेशातील सागर शहरातील महानगरपालिकेने श्वान पाळणाऱ्यांवर कर लावण्याचा निर्णय घेतला आहे. शहराची स्वच्छता आणि लोकांची सुरक्षिततेसाठी हे पाऊल उचलण्यात आलं आहे, असं सांगण्यात आलं होतं. या पूर्वी बडोदा महापालिकेनेही 'डॉग टॅक्स' लावला होता. अगोदर प्रत्येक श्वानामागे वार्षिक 500 रुपये आकारले जात होते. मात्र, लोकांचा थंड प्रतिसाद बघून पाहून पालिकेने आता तीन वर्षांसाठी एक हजार रुपये आकारण्यास सुरुवात केली आहे. दिल्ली महानगरपालिकेने श्वानांच्या करासाठी रक्कम निश्चित केली आहे. मात्र, तिथे हा नियम नीट पाळला जात नाही.

अमेरिका: सर्वात जास्त पाळीव श्वान युनायटेड स्टेट्समध्ये आहेत. जिथे अंदाजे नऊ कोटी पाळीव श्वान आहेत.

ब्राझील: या देशात सुमारे 5.5 कोटी पाळीव श्वान आहेत.

चीन: या देशात सुमारे 5.4 कोटी पाळीव श्वान आहेत. तिथे श्वान पाळण्याचा ट्रेंड वाढत आहे.

रशिया: या देशात सुमारे 1.7 कोटी पाळीव श्वान आहेत. याशिवाय तिथे भटक्या श्वानांची संख्याही जास्त आहे.

जपान: या देशात सुमारे 2 कोटी पाळीव श्वान आहेत. तेथील लोकांच्या मनात पाळीव प्राण्यांविषयी एक मजबूत सांस्कृतिक भावना आहे.

मेक्सिको: या ठिकाणी सुमारे 1.8 कोटी पाळीव श्वान आहेत.

युनायटेड किंग्डम: या देशात सुमारे 1.2 कोटी पाळीव श्वान आहेत. याठिकाणी श्वान पाळण्याची दीर्घकालीन परंपरा आहे.

फिलिपिन्स: रेबीज व्यवस्थापनाशी संबंधित आव्हाने असूनही या देशात सुमारे 1.1 कोटी पाळीव श्वान आहेत.

जर्मनी: इथे सुमारे 1.5 कोटी पाळीव श्वान आहेत.

भारत: आपल्या देशात सुमारे एक कोटी पाळीव श्वान आहे. शहरी भागात श्वान पाळण्याचा ट्रेंड वाढत आहे. याशिवाय, आपल्या देशात भटक्या श्वानांची संख्या लक्षणीय आहे.