कलम 25 मध्ये असे म्हटले आहे की एखाद्याची हत्या करणाऱ्या व्यक्तीला मृत व्यक्तीच्या मालमत्तेचा वारसा मिळू शकत नाही. हा कडक कायदा आहे जेणेकरून कोणीही गुन्हा करून फायदा घेऊ शकणार नाही. कलम 27 यापेक्षा वेगळे आहे. हत्येसारखे गुन्हे करणाऱ्यांना त्यांच्या मालमत्तेपासून वंचित ठेवण्यासाठी देखील हे बनवण्यात आले आहे. याचा स्पष्ट अर्थ असा आहे की जर सोनम तिच्या पतीच्या हत्येचा दोषी सिद्ध झाली तर ती राजा रघुवंशीच्या मालमत्तेचा भाग बनू शकणार नाही.

दोन प्रकारची मालमत्ता आहे. स्व-संपादित मालमत्ता म्हणजे राजाने त्याच्या कष्टाने, त्याच्या कमाईने किंवा गुंतवणुकीने कमावलेली कोणतीही मालमत्ता.दुसरी म्हणजे वडिलोपार्जित मालमत्ता, म्हणजेच राजाला कुटुंबाच्या पूर्वजांकडून वारशाने मिळालेली कोणतीही गोष्ट. जर न्यायालयाने सोनमला दोषी ठरवले तर दोन्ही मालमत्तेवरील तिचा अधिकार संपेल. राजा रघुवंशीच्या हत्येत त्याची पत्नी सोनमचा सहभाग होता हे न्यायालयात सिद्ध होणे सर्वात महत्वाचे आहे. केवळ आरोपी असणे किंवा पोलिस चौकशीत असणे यामुळे मालमत्तेच्या अधिकारावर परिणाम होत नाही. न्यायालय निर्णय देत नाही तोपर्यंत सोनमला मालमत्तेवर हक्क असू शकतो.

जर खुनाचा आरोप सिद्ध झाला नाही आणि तिला कट रचल्याची माहिती होती असं सिद्ध झालं तर तिला संपत्तीचा हिस्सा मिळणार का? तर कायदेतज्ज्ञांच्या मते, अशी प्रकरणं अधिक किचकट असतात. मुंबई उच्च न्यायालयाच्या अलीकडील निर्णयात, अशा प्रकरणांमध्येही कलम 25 लागू केलं जाऊ शकतं, कारण ते खून म्हणून समजले जाऊ शकते. हा निर्णय न्यायालयाच्या विवेकबुद्धीवर अवलंबून आहे. म्हणून, जर सोनम कोणत्याही प्रकारे हत्येत सहभागी असल्याचे आढळले तर तिला मालमत्तेचा हिस्सा मिळू शकत नाही.

कोर्ट किंवा पोलीस तपासात जर सोनम दोषी नाही हे सिद्ध करु शकले, अथवा पुराव्याअभावी सोनमची निर्दोष सुटका झाली तर तिचा नवरा राजच्या संपत्तीमधील तिचा हिस्सा तिला मिळू शकतो. सोनम कायद्यानुसार पत्नी मानली जाते त्यामुळे तिला संपत्तीचा हिस्सा मिळू शकत. ज्या प्रमाणे एका विधवा महिलेला तिच्या संपत्तीचा हिस्सा देण्याचा अधिकार आहे. तोच नियम इथे देखील लागू होऊ शकतो. सुप्रीम कोर्टाने दिलेल्या आधीच्या काही निर्णयाचा आधार घेता तर एखाद्या महिलेनं अपराध केला तर मात्र तिला नवऱ्याच्या संपत्तीचा हिस्सा मिळत नाही. मात्र जर ती निर्देष असेल तर तिला संपत्तीमधील हिस्सा मिळू शकतो.